اغلب وابستگی متقابل هدف ها و رقابت بر سر منابع محدود موجب بروز تعارض می شود. می توان تعارض را بدین گونه تعریف کرد: اختلاف نظر بین دو یا چند گروه در مسأله. امکان دارد تعیین هدف های سالانه موجب بروز اختلاف و تعارض گردد زیرا افراد دارای پنداشت ها و انتظارات مختلف هستند؛ جدول های زمانبندی شده موجب افزایش فشارها می شوند، افراد از نظر شخصیتی با هم ناسازگارند و بین نیروهای صنفی و ستادی سوء تفاهم های زیادی به وجود می آید.

برای مثال اگر هدف مدیریت این باشد که در یک سال به خصوص مطالبات سوخت شده را تا ۵۰% کاهش دهد با هدف بخشی از همان شرکت که می خواهد فروش را ۲۰٪افزایش دهد، منافات دارد.

تعیین هدف های بلند مدت موجب بروز اختلاف و تعارض می شوند، زیرا مدیران و استراتژیست ها باید در این موارد داد و ستدهای زیادی بکنند، مثل این که باید در مورد سود کوتاه مدت یا رشد بلند مدت، سهم بازار یا سود ناویژه، رسوخ در بازار یا توسعه بازار، رشد یا ثبات، خطر زیاد یا خطر اندک و پذیرفتن مسئولیت های اجتماعی با به حداکثر رساندن سود به توافق برسند. در سازمانها مسئله تعارض غیر قابل اجتناب است، بنا بر این مساله مهم این است که بتوان اختلاف نظرها و مساله تعارض را (پیش از اینکه نتایجی ناگوار به بار آورد و بر عملکرد سازمان اثر بگذارند) به شیوه ای معقول حل نمود. همیشه و در همه جا، تعارض چیز بدی نیست. نبودن تعارض نشانه ای از بی تفاوتی و رخوت یا سستی خواهد بود. وجود تعارض باعث می شود گروه های مخالف با انرژی بسیار زیادی وارد عمل شوند و به مدیریت کمک کنند متوجه وجود مسائل بشود.

برای حل مسأله اختلاف یا تعارض می توان به سه روش شناخته شده عمل کرد اجتناب و یا دوری جستن، خنثی کردن و سرانجام برخورد کردن.

 

برگرفته از کتاب مدیریت استراتژیک -فرد آرد دیوید

مطالعه این مطلب را به دوستان خود هدیه دهید (لینک کوتاه):  rmcg.ir/6004