در این مطلب قصد داریم شما را با یکی دیگر از مفاهیم دنیای کسبوکار آشنا کنیم. نخست به تعریف طرح کسبوکار میپردازیم و در ادامه عناصر اصلی آن را شرح میدهیم. در نهایت اشارة کوتاهی به انواع طرحهای کسبوکار خواهیم داشت.
طرح کسبوکار چیست؟
طرح کسبوکار سندی مکتوب است که بهتفصیل به شرح نحوة تعریف یک کسبوکار - معمولاً یک شرکت نوپا - از اهداف خود و چگونگی دستیابی به آن اهداف میپردازد. طرح کسبوکار نقشه راه کتبی شرکت را از منظر بازاریابی، مالی و عملیاتی ترسیم میکند. برنامههای کسبوکار اسناد مهمی هستند که شرکت پیش از ثبت سابقه خود برای جذب سرمایهگذاران از آنها استفاده میکند. همچنین مسیر خوبی برای ادامه هدف شرکت هستند. اگرچه طرح کسبوکار بهویژه برای کسبوکارهای جدید بسیار مفید هستند، اما هر شرکتی باید یک طرح تجاری داشته باشد. از منظر ایدئال، طرح کسبوکار بهصورت دورهای بهروز میشود تا بفهمند آیا اهداف برآورده شده یا تغییریافتهاند. گاهی اوقات، یک طرح کسبوکار جدید برای یک کسبوکار با سابقه ایجاد میشود که تصمیم گرفته تا در مسیر جدیدی گام بردارد.
درک برنامه کسبوکار
طرح کسبوکار یک سند پایه است که برای هر کسبوکار نوپایی قبل از شروع فعالیت لازم است. بانکها و بنگاههای سرمایهگذاری مخاطرهآمیز، اغلب نوشتن یک طرح کسبوکار مناسب را پیششرط بررسی تأمین سرمایه برای مشاغل جدید میدانند. ورود به برنامه عملیاتی بدون برنامه کسبوکار معمولاً ایده خوبی نیست. در واقع شرکتهای انگشت شماری وجود دارند که میتوانند به مدت طولانی بدون طرح کسبوکار دوام بیاورند. ایجاد برنامه کسبوکار و پایبندی به آن قطعاً فواید بیشتری دارد - از جمله اینکه میتوانید با عینک ایدههایتان به اهدافتان نگاه کنید، بدون اینکه پول زیادی به آنها تزریق کرده و در نهایت ضرر کنید. یک برنامه کسبوکار خوب باید تمام هزینههای پیشبینیشده و مشکلات احتمالی هر تصمیم شرکت را مشخص کند. برنامههای کسبوکار، حتی در میان رقبا در همان صنعت، بهندرت یکسان هستند. اما همه آنها دارای عناصر اساسی یکسانی هستند، از جمله خلاصة اجرایی کسبوکار و شرح مفصلی از کسبوکار، خدمات و محصولات آن و همچنین حاوی نحوه دستیابی کسبوکار به اهدافش است. برنامه کسبوکار باید حداقل شامل نمای کلی از صنعتی که کسبوکار در آن حضور دارد و نحوة تمایز شرکت از سایر رقبا باشد.
عناصر ضروری کسبوکار
تعداد صفحات برنامه کسبوکار از کسبوکاری به کسبوکار دیگر متفاوت است. تمام اطلاعات باید در یک سند 15 تا 20 صفحهای گنجانده شود. در صورت وجود عناصر ضروری با حجم اطلاعاتی بالا در برنامه کسب وکار - مانند درخواستهای ثبت اختراع - باید در برنامه اصلی به آنها ارجاع داده شود و بهعنوان ضمیمه وارد شوند. همانطور که پیشازاین ذکر شد، هیچ دو طرح کسبوکاری یکسان نیستند. اما همه آنها عناصر یکسانی دارند. در ادامه برخی از قسمتهای مشترک و کلیدی طرح کسبوکار آورده شده است.
خلاصه اجرایی: این بخش شرکت را تشریح میکند و شامل بیانیه مأموریت به همراه هرگونه اطلاعات در مورد رهبری، کارمندان، عملیات و محل شرکت است.
محصولات و خدمات: در اینجا، شرکت میتواند محصولات و خدماتی پیشنهادیاش را شرح دهد و همچنین ممکن است شامل قیمتگذاری، طول عمر محصول و مزایای مصرفکننده باشد. از دیگر عواملی که ممکن است در این بخش وارد شود فرایندهای ساخت و تولید، حق ثبت اختراعات شرکت و همچنین فناوری انحصاری میباشد. هرگونه اطلاعات در مورد واحد تحقیق و توسعه نیز میتواند در اینجا قرار گیرد.
تجزیهوتحلیل بازار: شرکت به مدیریت صحیح صنعت و همچنین بازار هدف خود نیاز دارد. طرح کسبوکار مشخص میکند رقیب کیست و چگونه رقیب با نقاط قوت و ضعفی که دارد در صنعت مؤثر است. همچنین توصیفی از تقاضای مورد انتظار مصرفکننده برای آنچه شرکت میفروشد، ارائه میدهد و دشواری یا سهولت به چنگ آوردن سهم بازار را از بازیگران فعلی صنعت توضیح میدهد.
استراتژی بازاریابی: این حوزه نحوه جذب و حفظ مشتری را بر مبنای شیوه دستیابی به مشتری توصیف میکند. این بدان معنی است که کانال توزیع روشنی مشخص و همچنین برنامههای تبلیغاتی و بازاریابی و اینکه این کمپینها از طریق چه نوع رسانهای عرضه میشوند، بیان شود.
برنامهریزی مالی: برای جذب شریک تجاری که برنامه کسبوکار را میخواند، شرکت باید برنامهریزی مالی و پیشبینیهای آینده خود را نیز در برنامه بیاورد. صورتهای مالی، ترازنامه و سایر اطلاعات مالی ممکن است برای کسبوکارهای از پیش تأسیس شده درج شود. در عوض کسبوکارهای جدید به ذکر اهداف و برآوردهای چند سال اول تجارت و سرمایهگذاران بالقوه اکتفا خواهند کرد.
بودجه: هر شرکت خوبی باید بودجهبندی درستی داشته باشد. بودجهبندی شامل هزینههای مربوط به کارکنان، توسعه، تولید، بازاریابی و سایر هزینههای مربوط به کسبوکار است.
انواع طرح کسبوکار
طرحهای کسبوکار به شرکتها کمک میکند تا اهداف خود را شناسایی کرده و در مسیر خود قرار گیرند. آنها میتوانند به شرکتها در موارد مربوط به راهاندازی و مدیریت یاری رسانده و بعد از راهاندازی به رشد آنها کمک کنند. همچنین بهعنوان وسیلهای برای جذب نیروی کار و سرمایهگذاری در کسبوکار عمل میکنند. اگرچه هیچ طرح کسبوکار درست یا غلطی وجود ندارد، اما آنها میتوانند به دودسته مختلف تقسیم شوند - سنتی یا استارتآپ ناب. طرح کسبوکار سنتی رایجترین است. آنها استاندارد هستند، و در هر بخش جزئیات بیشتری دارند. طرح کسبوکار به شیوه سنتی معمولاً طولانیتر است و کار بیشتری نیاز دارد. از طرف دیگر، طرحهای کسبوکار استارتاپی ناب، از ساختار استانداردی استفاده میکنند حتی اگر در دنیای تجارت آنچنان رایج نباشد. اینگونه طرحهای کسبوکار کوتاه هستند - بهاندازه یک صفحه - و جزئیات بسیار کمی دارند. اگر شرکتی از این نوع برنامهها استفاده میکند، در صورت درخواست سرمایهگذار یا وامدهنده، انتظار میرود جزئیات بیشتری ارائه دهد.
لینک زیر را با دوستان خود به اشتراک بگذارید :